Το καλό το παλικάρι

Το καλό το παληκάρι

του Κώστα Γκουντάρα

Για την πολύ γνωστή παροιμία « το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι», υπάρχει η παρακάτω παλιά εξήγηση.

Μια μέρα ένας κλέφτης Αρβανίτης περνούσε από ένα χριστιανικό μοναστήρι, μπροστά στην πόρτα του οποίου στεκόταν ένας καλόγερος.

Ο Αρβανίτης αγριοκοίταξε τον καλόγερο και τον φώναξε:

Το καλό το παλικάρι

πώχει σπάθα και κοντάρι

και χαντζάρι και ζωνάρι,

με ποιον πρέπει να τα βάλει;

Τότε ο καλόγερος χωρίς να τον απαντήσει, τον αρπάζει από τη μέση, τον ρίχνει κάτω και του δίνει ένα γερό ξύλο, που το θυμόταν σ’ όλη του τη ζωή.

Ύστερα από το ξυλοφόρτωμα αυτό, ο Αρβανίτης έφυγε τρομαγμένος.

Στο δρόμο που πήγαινε όμως είδε από μακριά ένα καμένο κούτσουρο και το πέρασε και αυτό για καλόγερο.

-Να περάσω καλόγερε; του φώναξε.

Επειδή όμως το κούτσουρο δεν απαντούσε κι ο Αρβανίτης φοβόταν μη πάθει τα ίδια, θεώρησε καλό να αλλάξει δρόμο ψιθυρίζοντας:

Το καλό το παλικάρι

 ξέρει κι άλλο μονοπάτι.

Έτσι, λοιπόν, η φράση αυτή έμεινε σαν παροιμία σε μας.